vakantie

We waren al jaren niet in Toul geweest, maar ik voel me thuis in deze buurt.
Het is de moeite waard om nu de kathedraal te bezoeken. De restauratie is ver gevorderd. De vorige keer vlogen de duiven nog door de gaten in het dak, reden voor het ophangen van netten boven het middenschip. Nu is het dak gerepareerd, en is ook een deel van de ramen herstd en voorzien van fraai glas in lood. Een mooie lichte gotische kerk.
De uitbater op het terras tegenover de kathedraal bleek weinig geinteresseerd in de verrichtingen van het Franse elftal, dat nochtans vanavond moet spelen.
Hij wees op de kop in de krant, waarin gewezen werd op het voetbalgeweld. Daar moet iets aan gedaan worden.
En dat alles na een reis die begon in de stromende regen. Pas na Bastogne werd het droog. Dat maakte de wereld een stuk vriendelijker. We konden in het centrum van Toul in de zon een drankje drinken.

Alternatieve kosten

De kosten van een goed worden bepaald door de kosten van het alternatief is een manier om naar de kosten te kijken. Ik word dan ook iedere keer weer verleid door de superlatieven in de tijdschriftartikelen over de nieuwe desktop programmatuur van de verschillende distributies. Als gevolg daarvan heb ik nogal eens de installatie van de ene distributie vervangen door die van een andere die me nog mooiere dingen beloofde. Meestal viel dat na verloop van tijd dan weer tegen.
Er bleek echter een oplossing: virtualisering. En dus begon ik de verschillende virtualisatie oplossingen uit te proberen. Er zijn twee overwegingen die me daarbij leiden:
1. ik heb er geen zakelijk belang bij: ik heb geen klanten die hun computer op mijn server neer zetten. Het is gewoon persoonlijke belangstelling en zoals ik al aangaf de neiging te kijken of het gras bij de buurman inderdaad groener is.
2. ik heb een sterke voorkeur voor open software; dat is eigenbelang, omdat ik de kosten niet op iemand anders kan verhalen moet ik alle software zelf betalen - afgezien van de mogelijkheid om de software illegaal te gebruiken. Gelukkig zijn er ook commerciële programma's die de mogelijkheid bieden voor eigen gebruik een gratis versie te gebruiken.
Een en ander heeft tot gevolg dat ik cirkel rond drie mogelijkheden.
XEN, dat meegeleverd werd met OpenSuse. Dat werkt met OpenSuse uitstekend. Er is alleen een merkwaardigheid: als ik XEN OpenSuse start werkt dat alleen via mijn root wachtwoord.
Virtualbox, dat is de meest eenvoudige mogelijkheid, omdat hij (of zij, daar wil ik afwezen) te installeren is als een van de toepassingsprogramma's na de installatie van de distributie. Hij werkt uitstekend onder Ubuntu 12.04. Maar ook Virtualbox heeft zijn eigenaardigheden: om hem te kunnen gebruiken moet de gebruiker (ik dus) me als gebruiker toevoegen aan de groep vboxusers. Dat is onder Unity geen sinecure: het instellingsprogramma geeft geen mogelijkheid groepen te manipuleren. Daarvoor moest ik dus met een editor als root het bestand /etc/group bewerken.
Maar overigens heb ik binnen de ruimte die mijn 6 Gb toelaat al een stuk of 8 distributies geïnstalleerd. En ik draai ze alternerend met groot gemak.
KVM is de meest duistere van de drie. Om die te installeren moet je eerst controleren of je processor er geschikt voor is. Waar hij dat aan kan zien is me niet duidelijk. Maar mijn processor is geschikt. Dus ik heb KVM geïnstalleerd onder Ubuntu 12.04. En dat werkte eigenlijk heel gemakkelijk zij het een beetje spartaans, want je moet al enigszins weten wat je aan het doen bent voor het programma zijn geheimen prijs geeft. Dus ik had naast Virtualbox tegelijkertijd KVM draaiend. Was dat te ingewikkeld voor Ubuntu? Toen ik nog een paar dingen probeerde gingen een paar dingen zodanig mis dat zelfs Ctrl-Alt-F2 geen uitkomst meer bood. Uiteindelijk heb ik alles maar opnieuw geïnstalleerd.
Durf ik nu nog eens naar KVM te kijken?

Ubuntu12.04

Software is heden ten dage een ingewikkelde zaak geworden. Een uitgebreid systeem als Ubuntu moet het proces van het oplossen van onderlinge afhankelijkheden van de verschillende programma's inmiddels al lang geautomatiseerd hebben. Het is desondanks een wonder dat ales zomaar loopt. Daarom probeer ik een nieuwe distributie eerst maar uit in Virtualbox. Zo ook met Ubuntu 12.04

Toch ging er iets mis toen ik Kubuntu 11.10 probeerde te vervangen. Ik kreeg te maken met een interne fout van Ubuntu. Na een keer opnieuw opstarten en nog wat uitproberen kreeg ik weer die melding van een interne fout.

Er ging me een licht op toen ik Ubuntu weigerde de 64-bits versies van Virtualbox en Google Chrome te installeren. Ik had een 32-bits Ubuntu geinstalleerd op de plaats van de 64-bits Kubuntu.

Uiteindelijk toch een menselijke fout. Hoewel ik nog steeds niet enthousiast wordt van de Unity desktop van U12.04 loopt het geheel weer als een treintje.

Een mening

Mijn vader verzuchtte wel eens, als hem een enquête werd voorgelegd, ze denken dat je maar overal een mening over hebt. Nou behoorde hij tot de mensen die geen mening zullen uitspreken tenzij ze een fundament kunnen leggen van feiten en cijfers. Een volstrekt verouderd standpunt denk ik als ik naar de wereld om me heen kijk. Maar goed, mijn vader is ook al meer dan 45 jaar geleden overleden.

Nu is het tegenwoordig wel zo dat nieuwsfeiten zo kort in de belangstelling staan dat je ze nauwelijks goed kunt bekijken. Neem nu het onderwijs. Vanmorgen zag ik dat gisteren het examen tehatex was afgenomen. Een spannende aangelegenheid omdat dit jaar de exameneisen zijn verzwaard. Dat laatste is goed want iedereen roept dat het met het onderwijs zeer slecht gesteld is. Dat is zo slecht dat zelfs docenten de tafels tot tien niet meer kennen, zegt men. Hoofdrekenen is er dus niet meer bij. Wilt u wel geloven dat ik er geen idee van heb hoe het eigenlijk met het onderwijs is gesteld? Zijn de gymnasiasten van nu inderdaad slechter dan die van vroeger? Naar wat ik er van hoor zijn de feestjes wel wat uitgebreider na het examen. Nadat ik gefeliciteerd was met het resultaat voor een opleiding die niet meer bestaat mocht ik een ijsje gaan halen. Maar hoe het mijn examen tehatex gegaan is kan ik me niet goed herinneren.

Linux heeft geen Steve Jobs

In mijn wereld heerst Windows. Of het nu gaat om laptops of desktops, Windows lijkt onvermijdelijk. De overgang van Windows XP naar Windows Vista naar Windows 7 levert geen problemen op men neemt de leercurve als vanzelfsprekend en koopt met de nieuwe computer ook een nieuwe printer omdat de nieuwe Windows de oude printer jammer genoeg niet meer ondersteunt.

Maar dan komt de i-pad, hij wordt met veel lawaai geïntroduceerd en ik moet zeggen Steve Jobs heeft een voortreffelijk werk gedaan. De overgang van Windows 7 naar de i-pad levert geen probleem, men neemt net als bij de overgang van de ene Windows naar de volgende de leercurve voor lief.

Maar dan de overgang naar Linux (bijv Ubuntu). Plotseling blijkt de leercurve een geweldige handicap. Het blijkt praktisch onmogelijk mensen er ook maar naar te laten kijken. En dat ondanks (vergeleken met Windows 7): het besturingssysteem goedkoper is, de installatie sneller verloopt, de oude printer wordt ondersteund, de applicaties gratis. Ubuntu mist een Steve Jobs.

Bekend?

We konden nog best een kop koffie drinken en liepen bij de multi vlaai binnen. Ik groette vriendelijk naar de aanwezigen in het algemeen en kreeg een wat onbestemde groet terug van de dame die met haar kleinkind aan een tafeltje zat. Na een ogenblik sloeg ze haar ogen op. Oh, zei ze nu zie ik het pas. Ze suggereerde daarmee dat ze mij kende.
Dat plaatste mij weer voor de vraag: kende ik haar ook. Die vraag bleef me bezig houden. Ze had een gezicht dat me niet geheel onbekend voorkwam. Maar daarbij bleef het. Gelukkig stelde ze mijn geheugen niet verder op de proef door een gesprek te beginnen. En toch: kende ik haar of niet?

Windows 7?

Het leek een beetje een noodsituatie. De Acer laptop van Anneke vertoonde al kort na het begin moeilijkheden. De geïnstalleerde Windows Vista liep vast, al weet ik niet waarom. Er was geen rescue DVD, en de DVD die ik na verschillende telefoongesprekken met Acer, Microsoft en mijn leverancier had leverde niet veel meer op dan dat ze elkaar de verantwoordelijkheid toeschoven. Uiteindelijk kreeg ik een rescue DVD van Acer toegestuurd die de situatie alleen maar verergerde. Ik kocht een nieuwe Windows Vista met licentie en installeerde die. Probleem was dat die geen weet had van de ingebouwde webcam van de laptop, zodat ik daarvoor een aparte driver moest opzoeken op het internet en installeren. Zo'n installatie kost al gauw meer dan een halve dag (denk aan de afzonderlijk te installeren cam-software, een fatsoenlijke tekstverwerker, Adobe flash programma, een virus scanner, en vervolgens het programma waarom het eigenlijk was begonnen Business Box 7 voor ons adresboek.) Windows Vista levert meer ergernis dan gemak, door de voortdurende installatie van veiligheids-updates en de frequente pop-up schermen met de vraag of dat wat ik aan het doen was wel goed was.
Na de moeilijkheden in het begin had ik naast Windows Vista al Ubuntu geïnstalleerd. Dat ging binnen een half uur en was inclusief de installatie van de webcam, de tekstverwerker etc. Alleen ons Adresboek draait niet onder Ubuntu. Je kunt niet alles hebben denk ik.
Kortelings bleek dat ook Silverlight niet werkt onder Ubuntu. De Linux vervanger Moonlight komt een heel eind, maar is nog niet compleet.
Toch had ik - om een vriendin te helpen het gevoel dat ik er niet omheen kon om haar een Windows 7 computer scherm aan te bieden gedurende de tijd die nodig was om haar laptop bruikbaar te maken. Opnieuw de laptop van Anneke, waarop nog altijd Windows Vista stond voor ons adresboek. Maar de upgrade wilde niet starten. De DVD leek kapot. Het leidde ertoe dat ik eerst Ubuntu verwijderde, Windows XP installeerde, daarna Windows Vista herstelde en tenslotte in staat bleek de upgrade naar Windows 7 uit te voeren. Een uur of zeven later werkte Windows 7 met ons adresboek (dat wel!) en de tekstverwerker, maar de ingebouwde webcam deed het niet en er bleek daarvoor ook geen driver te zijn. De laptopt is daarvoor kennelijk al weer te oud. Maar Silverlight werkt wel.
Zoals gezegd: Je kunt niet alles hebben.